یادداشت| «نخبگان»، چرخش یا گردش؟!

به گزارش مجله خبری نگار، سید محمد متولی حقی: می‌گفت، تنفس مصنوعی، هوای تازه می‌خواهد نه چیز دیگری! راست می‌گفت.

باید هوای تازه وارد ریه‌های فرد شود و الا شرایط کهنه او را خواهد کشت، این فقط قصه کالبدی آدم نیست، جامعه هم‌چنین است؛ هوای تازه می‌خواهد.

طرح مباحثی، چون چرخش نخبگان همین را می‌خواهد نتیجه دهد، چرخش نخبگان نه گردش نخبگان.

در اولی افراد تازه می‌آیند و با نگاه و طرح و نقشه تازه، جای قدیمی‌ها را می‌گیرند آنان آرد‌ها را چند بار بی‌خته و الک و چند بار از دست‌شان افتاده است.

سنت زیستی بشر هم این است که جای خود را به آدم‌های نو بدهند، تاکید رهبر فرزانه انقلاب بر فضاسازی برای مدیریت نیرو‌های جوان و انقلابی هم ناظر به همین است، اما «گردش» وقتی جای «چرخش» را بگیرد حتی با فرض بقای نخبگی به جا به جایی افرادی خواهد انجامید که بار‌ها در جایگاه‌های مختلف آزمون داده‌اند.
تراز خطا و صواب‌شان بخث دیگری است، جامعه نیاز به تنفس تازه دارد.

آدم‌های نو و گفتمان‌های تازه و استعداد‌های شکوفا، این البته به معنای به بایگانی سپردن تجربه و افراد مجرب و اختراع چرخ از اول نیست.

کسی باید باشد که راه تنفس مصنوعی را بلد باشد، کسانی باید باشند که چراغ بگیرند برای محل کار جوانان، اینان حضورشان به‌اندازه خود نخبگان جوان لازم است.

به قول خردمندان تیر‌های جوان را با کمان‌های پیر پرتاب می‌کنند، با این کمان‌هاست که تیر بی‌آزمون و خطا راه سیبل و هدف را در پیش می‌گیرد.

کوتاه سخن این که نه جوانی را می‌شود جایگزین تجربه کرد و نه با اتکا به تجربه راه را بر جوانی و هوای تازه بست.

وقتی این دو ظرفیت در کنار هم به هم‌افزایی‌ند موفقیت مثل گل‌های روئیده در دشت رو به فراوانی خواهد نهاد.

بیمار بر زمین افتاده با تنفس مصنوعی توان تازه کردن نفس خواهد یافت تا زندگی را ادامه دهد.
بکوشیم فضایی چنین بسازیم تا سازندگی کشور را زیباتر از پیش کند.